Yeni Bir Şehir~

Misafir

Yeni bir şeye başlarken bu kadar tereddüt edip korkacağını hiç düşünmemişti.. Çevresinde ki herkez tarafından cesareti ve duygusuzluğu ile bilinmesini istediği için İngiltereden başlayıpta ona tedirgin eden ufak çaplı heyecan kıpırtıları Tokyo'ya ayak basmadan önce iyice artmıştı.. Büyük ve ihtişamlı gemi deniz aşırı gittikçe karşılaşacağı şeylerin tedirginliği yavaşça üzerinden akıp gitti.. Karayı görmeye başlamıştı ve sandığı kadar da karmaşık olmayacağını düşünüyordu.. Gemi büyük bacasını ve sirenlerini çalıp herkez bavullarıyla dağılmaya başlayınca biraz önce ki duygu ve düşünceleri ona bir anda saçmalık ve komedi olarak gelmeye başlamıştı.. Sanki deniz onu büyülemişti ve Tokyo'yu görünce o duygulardan ve boş hayallerden sıyrılmıştı.. Etrafında koşuşturan insanlara bakarak içlerinde tanıdık bir yüz aramaya çalıştı.. Az uzakta ince fizikli, yakışıklı olmaktan çok kibar ve sevimli yüz hatlarıyla oldukça ilgi çeken zayıf ama güçlü görünümlü bir erkek kendisine elinde tuttuğu beyaz mendili sallıyordu.. Nadir görülen gülümsemesiyle Anneke sesszice onun yanına süzüldü.. Kalabalıktan kurutlduğu içinse içinde ayrı bir sevinç vardı.. Kibarca kendisin selamlayan beye aynı şekilde karşılık verdi ve;

"Umarım sizi fazla bekletmedik bay Samael?" diye tek kaşını kaldırıp kurnaz bir edayla gözlerini ona dikti.. Samael ise kibarca gözlerini yumarak karşılık verdi ve eşyaları arabaya taşımaya yeltendi..

Fakat Anneke sadece Samaeli beklemiyordu yada bekletmiyordu.. O giderken sessizce arkasından baktı ve soğuktan üşümeye başlamış ellerini dantel eldivenin içinde ısıtmaya çalışarak etrafına bakındı.. Belki karşılaşmayı umduğu kişileri görebilirdi.. Bu saatlerde gelmeleri gerekiyordu diye düşündü ve gülümsedi..

Misafir

Elindeki buruşuk kağıdı son bir kez gözden geçirdikten sonra dalgın bakışları denize yöneldi biraz yorgun ve kafası karışık hissediyordu hayatında ilk defa hiçte heves etmediği bir amaç uğuruna bilmediği bir şehire doğru gidiyordu.Onu aşık olduğu Londradan kopmaya zorlayan deli zırvasına içten içe lanet okuyordu ne olursa olsun yapabileceği birşey kalmamıştı işte.Kara görünmüştü,evinden uzaktaydı,annesinin deyimiyle yeni evindeydi..neredeyse...gemi karaya iyicene yaklaştığı vakit derin derin nefesler alarak kendisini hiç bir zaman beceremediği birşeye pozitif düşünmeye zorladı...Oldu olası seyehat etmeyi çok sevmişti hemde çok Finlandiya,Fransa,İtalya,Rusya... ve..ve daha birçoğu ''Ama burası geçici bir süreliğine evin olacak Elizabeth'' diye hatırlattı kendine.Bir kez daha lanet etti geminin sirenleri büyük bir patırtı kopararak öttüğünde gözleri dehşetle büyüdü işte karaya varmıştı. Uzun boylu sarışın bir genç adam olan Jonne elinde bavullarla çıka gelmişti şimdi en büyük ve ağır görüneni itinayla onun elinden kaptı ona çok güvendiği hatta minnettar olduğu halde en değerli bavulunu kendisi taşımalıydı nefret ettiği boğucu kalabalığın arasından süzülüp dururken gemide bir kaç kez rastladığı yaşlı bayanın küçük süslü köpeği değerli bavulunun yanında bitivermişti sinirle döndü hayvanı parçalamamk için kendisini zpor tutuyordu Jonne yi kolundan sürükleyerek güç belada olsa hayvanı atlatıp gemiden inmeyi başarabilmişti.Karanlıkta net görebilme avantajı sayesine onu bekleyen ikiliyi farkedebilmişti dostunuda o yöne doğru yönlendirerek kendi zamanından kalma zarif elbisesinin içine heyecanla o yöne doğru yürüdü
''Uzgünüm Bavul biraz ağır da gemiden inmek zor oldu''
yanındaki bey elinde taşıdığı bavulları güç bela yere indirerek ellerini birbirine çarptı
''bundan sonra küçük hanım size emanet ona iyi bakın olur mu?''

Misafir

Duyduğu bu tanıdık sesle bir anda irkilerek hareketsiz kaldı. Ama kendisini çabucak toparlayarak konuşmaya başladı;

"Bir şüpheniz mi vardı?"

Karmaşık bir duygu yoğunluğu yaşıyordu.. Uzun zaman boyunca göremeyipte bir anda karşısına çıkan birini görür görmez verilecek o karmaşık tepkinin etkisinden kurtulamamıştı. Ama tek bildiği birşey vardı ki biraz önce gemide içine çöküp boğazına düğümlenen o sıkıntısı bu ince sesle hemencecik kaybolmuştu.. Hatta korkunun komik olduğunu düşünmeye bile başlamıştı..

Karmaşık bir kişiliği olduğu için nerede nasıl tepki vereceği çabucak kestirilmezdi. Bu yüzden kendisi tam bir hanımefendi yada kaba bir bayan olarak nitelendirilemezdi. Gerektiği yerde oldukça asil davranabileceği bigi gerektiği yerdede bir erkek gibi kavga edip cadolozluk yapmaktan asla çekinmezdi. Bu komik düşüncelerin içinde kızın boynuna bir anda atlayarak kendisinin bile anlamadığı enteresan sevgi sözcükleri mırıldanmaya ve onu sinirlendirmek için daha da sıkmaya başlamıştı. Sözcüklerin anlaşılmaması işine de geliyordu çünkü Elizabeth bir anlarsa karşısında katıla katıla gilerdi diye düşünüyordu.. Böyle şeyleri hiç beceremem diyerek komik bir çözüm yolu bulmuştu..

"Noraaaa! nerde kaldın?" diye ufak bir kahkaha attı. Yanlarından geçip giden köpeğe ve elinden yeni bıraktığı bavuluna bakarak;

"Bavulunu ne zaman başkasına taşıtacaksın?? Ayrıca o uyuz köpeği tekmelemeliydin!" Diye ukalaca minik hayvana baktı.. Sanki içten içe onunla inatlaşıyormuş gibiydi..

"Uyuz pire torbaları işte!" diye tek kaşını ukalaca kaldırdı.. Ve ardından sevimli bir hale bürünerek tekrar Elizabeth'e baktı dahada çok sıkarak sinirlenmesini sağlamaya çalışıyordu.. Bir yandan da uzaktan kendisini sessizce izleyen Samaelle gözgöze gelmemeye çalışıyordu..

Misafir

Uzun süredir görüşmedikleri için üzerinde hafif bir çekingenlik vardı akıp geçen onca zamanın aralarına soğukluk sokmamış olması için dua ediyordu.Birazda kendi ayakları üzerinde durma gerekliliğinin farkında oluşunun getirdiği tedirginlik vardı.Tabiyki ailesine bağımlı değildi ama sorumluluk alabileceği konusunda şüpheliydi kendisini ciddi anlamda hiç yormamıştı.Şamanlık saçmalığı ciddiye bindiği zaman-yani şu andan itibaren-kendisini fiziksel anlamda yorması gerekiyordu ne yazıkki o üşengeç ve tembeldide çoğu hanım efendi nin keyif alarak yaptığı at biniciliğinden bile üşengeçliği yüzünden yanaşmamıştı.Acaba tembel Elizabeth şamanlığın gereklerine nekadar tahammül edebilirdi?

Boynuna dolanan narin kollar onu düşünceler içerisinde boğulmaktan son anda kurtardı.Anlaşılan duaları kabul olmuştu.Kız kulağına fısıldadığı kelimeleri anlayamasada iyi birşeyler olduklarından emindi-yani eğer negatif şeyler söyleyecek olsaydı bukadar sıcak karşılamazdı-Onu gerçekten çok özlemişti sıcak ve ferah bir gülümseme tüm yüzüne yayıldı endişelerinden yavaş yavaş sıyrılmaya başladığını hissediyordu en azından çılgın bir Utopyadan fırlamış gibi duran bu koca şehirde yanlız değildi.

''Beklettiğim için çok üzgünüm.Bavul yüzünden onu kalabalığın arasından geçirmek çok zor oldu. Okadar büyükki ona bir yük bile diye biliriz hatta ''

neşeli bir ses tonuyla bu sıcak karşılamadan hiç mi hiç şikayetçi değildi sadece kız onu biraz fazla sıkıyordu öyleki eğer nefes almaya mecbur bir ölümlü olsaydı üst bedenindeki korseninde etkisiyle oracıkta havasızlıktan düşüp bayılabilirdi .Yinede bozuntuya vermemeye çalışarak devam etti onunla arasını bozmaya hiç mi hiç niyetli değildi

''Onu bizzat kendim taşımak istedim...''

sesi alçalıp fısıltıya benzer bir hal aldı

''İçindeki şeyin ne olduğunu görünce ne tepki vereceğini merak ediyrum aslında düşündümde muhtemelen çok fazla şaşırmazsın.Köpek ona gelince sahibesyle tartışmak istemedim yoksa o gemiden hayatta inemezdim ''

Gemideki şişman bayanın görüntüsünü istemsizce göz önüne getirdiğinde köpeğe tekme atmadığı için memnundu.Gittikçe dahada sıkılaşan kollar yüzünden canı acımaya başlamıştı bu yüzden hafiften hafiften sinirlenmeye başlamıştı ama sessiz kalmayı sürdürdü.Bu arada varlığını tamamen unuttuğu Jonne ona bazı tembihlerde bulunmak için ikisinin arasındaki tuhaf kucaklaşmanın bitişini sabırsızlıkla bekliyordu

Misafir

*****************************************************************************

Bir yandan kızı sıkıyor bir yandan da söylediklerini dikkatle dinlemeye çalışıyordu.. Ama öbür yandan da dikkatle köpeği ve sahibesini süzüyordu.. Gerçekten de çatmaya değmeyecek bir kadındı.. Özellike o cüsseyle. Hafiften Elizabeth'in sinirlenmeye başladığını hissetmişti. Normal bir insana bu şekilde davransaydı neler olacağını hemencicik tahmin edebiliyordu. Ama yine de onu daha fazla sinirlendirmeyi göze alamadı. Sessizliğine karşılık olarak kibar ve soylu bir bayan gibi davranarak kabalaşmayacak, onu ilk dakikadan kendinden bıktırmayacaktı.. En önemlisi onu bulmuşken kavga etmeyeceklerdi.. Kibarca boynuna doladığı kollarını bırakıverdi ve çaktırmadan kendilerini uzaktan uzağa süzen Samael'e baktı. Yüzünde ki memnun, mutlu ve durgun ifadeden aynı şeyleri düşünüp kızı rahat bırakmasının doğru olduğununda tasdiğini almış oldu..

Soğuktan üşümeye başlayan ellerinin hafifçe ısındığını hisseder gibi oldu gelişleriyle havanın etkisi değişmemişti ama tüm sıkıntılarını unutmuş gibiydi.. Yavaşça kızı süzdü ve gülümseyerek,

"Her zaman ki gibisin.. Nasıl bıraktıysam öyle.. hiç değişmemişsin."

Diyerek duraksadı gözü oldukça geniş bavula istemsizce takılmıştı. Bir yandanda Elizabeth'i dinliyordu;

''İçindeki şeyin ne olduğunu görünce ne tepki vereceğini merak ediyorum"

Dediğini duyunca gözleri çakmak çakmak parladı ve birden yüzünde sinsi bir gülüş belirdi.. Tahmin ettiği şey varsa çok mutlu olacaktı, çünkü kendiside hazırlıksız değildi. Çantalarını taşıyan Samaelin olduğu yere işaret ederek;

"Bunları gemide ele vermemek için bin türlü hale girdim.. Umarım aynı noktada birleşebiliriz" diyerek "uzun zamandır bunları kullanabileceğim biriyle karşılaşmadığım için kendimi kötü hissediyordum, sanırım canlanma vakti geldi.." sessizce gülümseyerek bavula baktı ve "Herkez için" dedi..

Bavulun içinde ne olduğunu gerçekten çok merak etmeye başlamıştı.. Kendisini gemide doktor sanan insanlara uydurduğu akla hayale gelmeyecek yalanları düşündükçe kendisinden nasılda iyi bir yalancı olacağını düşünüp kendi kendine gülüyordu.. Ama o yalancılıktan dahada fazlasını becermeyi kafasına koymuştu.. Gemide kendisinin amacını öğrenmeye meraklı o bayanı aklından çıkaramadığı gibi birazda endişelenmeye başlamıştı.. Çantalarının karıştırılmasından hiç hoşlanmazdı ve ayak üstü meraklı bir kadını sessizce yakalamıştı.. Neyseki Samael tam zamanında gelerek kadının parça parça yada yaşayan bir ölü olarak yanlarında gelme zorunluluğundan onu kurtarmıştı.. Fakat Anneke için aynı şey söz konusu bile olamazdı.. Gemiden inen ve biraz önceki köpeğin sahibi gibi oldukça kilolu bu melez bayanı gördükçe sinirleri artıyordu.. Bakışları sessiz bir siniri ifade etsede birşey belli etmemeye çalışıyordu ama kadın sanki onları takibe almayı kafasına koymuş gibi uzaktan uzağa ikisinide dikkatle inceleyerek yanlarına gelmek için müsait bir zaman kolluyor gibiydi..

Out~ Martha'da gelsin mi ^_^

Misafir

Anneke nin kolları geri çekilir çekilmez ölümsüz olmasına rağmen derin bir nefes alma ihtiyacı hisseti ama böyle bir şey yaparsa kıza nekadar komik görüneceğini tahmin ederek kendisini bu isteğinden alı koydu.Ayrıca siniri de tamamen geçmişti birbirlerine iyicene alıştıktan sonra Jonne yle sık sık giriştiği önce kızdır sonra yüzüne en sevimli ifadeni takınıp gönül al ve kavgayı bitir tarzı şaka tabanlı kavgalar etmekte sakınca görmüyordu çünkü ozaman ikiside birbirlerinin hal ve tavırlarına alışmış olacaklarından kavga küçük bir eylenceden öteye geçmeyecekti.Bu arada göz ucuyla telaş ve heyecandan daha önce farkedemediği Samael e de bakmayı ihmal etmedi.
Hissettiği neşe yüzüne hoş bir gülümseme olarak yansımıştı yakası kürklü paltosunun içine iyicene gömüldükten sonra gemilerin gürültücü sirenleri arasından duyulabilmek için sesini hafifçe yükseltti

''Sende öyle''

Anneke nin yüzünde az önce beliren sinsi gülümsemenin bir benzeri Elizabeth in yüzünede yayıldı ancak fazla uzun sürmedi çevresini gözleriyle kontrol ettikten sonra gülümsemesi tedirgin bir ifadeyle yer değiştirmişti

''Aslında sanırım ikimizin yüküde aynı amaca hizmet ediyor eğer bu elimdekiyle yakalansaydım başıma neler gelirdi bilmiyorum bu bavulu nerdeyse bir kez bile yanımdan ayırmadım üzerinde okadar fazla meraklı göz vardıki bir bilsen.Gerçi onu bazı hüzünlü yalanlar uydurabileceğim bir kılıfta taşıyorum...ama yinede....''

Kaşlarını kaldırıp derin bir nefes aldı.Bütün yolculuğu yakalanma endişesiyle geçirmişti.Ama gemide maruz kaldığı çeşitli tuhaf durumlardan onu en çok korkutanı çıkmak üzereyken bavulu koklayıp havlamaya başlayan o minik köpekti.O anda panik olmuş artık kesin yakalandıklarını düşünmeye başlamıştı-ki eğer neredeyse tüm yolcularla dostluk kurduğundan şüphelenmeye başladığı Jonne nin onlarla el sıkışıp durmasına daha fazla müsade etseydi kesinlikle yakalanıyorlardı.Sırf o süslü çirkin köpek yüzünden artık bu hayvanlardan nefret ediyordu.Gerçi iyi geçindiği tek köpek Jonne nin miskin Saint Bernard ı ''Çirkinsurat'' tı ya.Ellerindeki bavulların fazlalığı yüzünden hayvanı yanlarında getirememişlerdi...

OUT:^_^gelsin

Misafir

OUT:her ikinizede 300 furyoku

Mesaj Sayısı : 395 Kayıt tarihi : 25/01/07

Out:çok fazla veryorsun

Misafir

OUT:Hakettiler

Mesaj Sayısı : 395 Kayıt tarihi : 25/01/07

out:tmm bundan sonra en fazla 250 versek daha iyi kanki.

Misafir

Elizabeth'i rahat bırakıp sinirle karşıdaki kilolu bayanada baksa hala aklı Jonne ve Elizabeth deydi.. Kızın rahatladığını düşünüyorduki yüz ifadesinden de bu anlaşılıyordu. Başka zaman olsa onu daha da sinirlendirip cinlerini tepesine çıkarmak için Jonneyle birlik olup bin türlü sinirlik yapmaya çalışırdı. Karşıdaki bayanı azda olsa unutarak Jonne ve Elizabethin sevimli atışmalarını izledi.. Aklına Samael'e yaptığı uyuzluklar ve zavallı adamın ona katlanışı geldikçe hiç alakasız bu ortamda kahkahayı basarak anlatmaya başlayacaktı.. Ama dalgın bakışları bunu azda olsa engellemişti.. Fakat ufak bir farkları vardı, Nora önce kızdırıp sonra gönül almayı çok iyi yapabiliyordu ve Anneke'nin çok hoşuna gitmesine rağmen beceremediği bir sıcaklıktı bu, nedense her sevimli yada iyi olma girişiminin fiyaskoya dönüşüp yapmacıklığa kaçarak eline yüzüne bulaşacağını düşündükçe kendini bundan alıkoyuyordu.. Onun asıl becerdiği hem kızdırıp karşısındakini illet etmek hemde zeytinyağı gibi üste çıkmayı becererek karşısındakini suçlayıp ezerek, üstüne üstlük de peşinden yalvartmayı da becermekti.. Belki çoğu insan bunu yapabiliyordu ama kendisini içlerinde en iyi görmesiyle, bunun kendisine has bir özellik olduğunu sanmaya başlıyordu.. Ne kadar Samaeli yada bir başkasını sinirlendirsede garip bir şekilde, o farkına bile varmadan barışmayı beceriyorlardı.. Bunun bilincinde olması sebebiylede çok kolay uyuzluk-şımarıklık karşımı davranabiliyordu.. Ayrıca herkez tarafından bilinen siniri yüzündende pek rahatsız edilmeyerek sorgudan mauf tutuluyordu..

Elizabeth'in gözucuyla Samaele baktığını görünce oda istemeden başını o yöne çevirerek adamın kibar selamlayışını memnuniyetle izledi. Samael'in bu kibar ve ince görünümü karşısında kendide aynı moda ve duygulara kapılarak durulmaya başlamıştı.. Nedense garip bir çekimle onun duygularından etkileniyordu.. Kendisi insanlara bas bas bağırırken o karşısına geçip ufak bir kızı seyredip de onun daha sonra ne yapacağını tahmin edermiş gibi koruyucu ve sevecen davranışı Anneke'yi farkında olmadan ona dahada yaklaştırıyordu.. Nora'ya ve Jonneye baktığında buna benzer birşey gördüğü için mutlu olmuştu.. Demek ki bu davranışlarda tek ısrar eden kendisi değildi.. Şimdilik de olsa içi rahatlamıştı ve vicdan azabından kurtulmak için bu koşulu -bir sebep olamayacağını bildiği halde ileri sürüyordu.. Çünkü vicdan azabından hiç hoşlanmazdı ve böyle kurtuluyordu..

Elizabeth'in son sözlerini dinleyince sinsice kıkırdayarak hafifçe ona yaklaştı..

"Gemide ki tüm uyuntular beni doktor sanıyor! İnanabiliyormusun ben ve Samaelden nede güzel doktor olurdu.."Ardından eliyle yılan derisi ve kürk karışımı garip bir çantayı okşadı;

"İçi bir hazine dolu.. Tabi bizim için.. bu hurdalarla bu kadar eğlenebilmemiz çok iyi.. Sanki ihtiyacımız olan şeyleri sözleşmiş gibiyiz" diye inci gibi bembeyaz dişlerini siyaha bakan boyayla abartılı ama kibarca boyanmış dudaklarının arasından hafifçe gösterdi..

Başıyla kendilerini izlemeye alan bayanı hafifçe işaret ederek yeni oluşmaya başlayan gülüşünü şimdilik gizledi;

"Tek uyuntu şurda ki bayan çıkmadı.. Bulduğu o ufak makaslarla ona neler yapabileceğimi görmesini çok isterdim.. Samael olmasa!" diye sertçe durdu.. O kadına karşı hem bir merak hemde bir öfke duyuyordu.. Nasılda eliyle koymuş gibi gelip çantasını bulmuş ve en kıymetli "Zımbırtılarım" ismini verdiği ve Samaelin bile dokunmasına çok endr izin verdiği o aletleri bulabilmişti?.. O bayan yüzünden binbir hale girip yalan söylemek zorunda kalmıştı.. Şikayetçi değildi ama hiç gereği olmayan bir davranıştı bu..

"Bizi tanıyormuş gibi davranması beni ürpertti.. İkimizede bakarak gülümsüyor ve birşeyler mırıldanıyor.." Biran duraksayarak Elizabeth'e şaşkın bir soru ifadesiyle bakıdı;

"Bizi bu kadar iyi tanıyormuş gibi baktığına göre daha önce karşılaşmış olmalıyız.. sen tanıyormusun?" diye sordu..

O sırada ise kilolu bayan elindeki yelpazesini bu soğuk havada şımarıkça
açarak çevredeki gülüşmeleri toplamıştı bile.. Ama o sanki sahneye çıkmış ünlü bir opera sanatçısı gibi emin adımlarla şarkısını mırıldana mırıldana ve salına salına güven verici adımlarıyla yaşıtı gibi gördüğü kişilerin yanına ilerliyordu.. Arkasında ise oldukça cılız garip sakalları olan ve rahipden çok tembel ve eski bir ruhban kırması tipli, kendisine oldukça fazla geldiği zorlanmasından belli olan bir adam, bu şımarık yada koruyucu anne kalıbına uygun kadını pür dikkat takip edercesine kul köle olmuş bir şekilde geliyordu..

Misafir

Elizabeth Samael in büyüleyici kibar tavırlarını gözlemlemeyi bırakıp tüm ilgisini Anneke nin yılan derisi ve kürk karışımı çantaya vermiş konuşmalarına kulak misafiri olan Jonne ninde aynı şeyi yaptığını biliyordu.Süprizeri seven biri olduğu için kendisini çantanın içindekileri tahmin etmeye çalışmaktan alıkoymaya uğraşarak hem merakından kaynaklanan sabırsızlığını hemde belirsizliğin verdiği heyecanı dengede tutumaya çalışıyordu.Çantayı büyük bi dikkatle incelerken Anneke yi dinlemeyide ihmal etmemişti hfifçe kıkırayarak

''Aslında Samael Kraliçe Victoria nın hüküm sürdüğü dönemdeki doktorlara benziyor.Hatırlıyormusun ozaman nekadarda kıymet liydiler.Ellerinde dolaştırıp durdukları çantalar bana hep torbaları hatırlatırdı...''

Bir insan ın hayal bile edemeyeceği kadar uzun yaşantısının ilk yirmi bir yılını ölümlü olarak geçirdiği bin sekiz yüz leri tekrar hatırlamak sonuç olarak yüzünde hafif bir tebessüm bırakmıştı.O dönemden sonra birdaha asla yeterince mutlu olamamıştı.Çantanın üzerindeki bakışlarını Anneke nin bahsettiği bayana doğru kaydırdı yüzüne okadar dikkatli bakıyorduki her an farkdilebilirdiama o farkedilme ihtimali ni umursamıyordu bile sadece bakışlarını nekadar aıp olduğunu bile bile bayanın yüzüne dikmiş hafızasındaki yüz ve isimleri karıştırıyordu bir tanıdıklık hisseder gibiydi ama bu his belkide onu birilerine benzetme ihtiyacından kaynaklanan beyni tarafından oynanan bir oyundu

''Belki...belkide karşılaşmışızdır ama çıkaramıyoruzdur''

Elini refleks olarak kocaman bavulunun üzerine götürüp kendi kendine mırıldandı

''Kim bu bayan?''

Anneke ve diğerlerine hissettirmemeye çalışsada kafası karışmıştı.Dalgınlıkla Jonne nin eline tutuşturmuş olduğu kağıdı buruşturduğunu farkedip ani bir hareketle elini gevşetti.Neyseki kağıdın üzerindeki isimler ve telefon numaraları hala okunabilir durumdalardı kağıt biraz yıpranmış kurşun kalemle yazılmış yazılarda çok hafifçe dağılmışlardı.

» yeni furyoku sistemi